Terugvalpreventie is een standaardinterventie tegen het eind van de behandeling,
maar wat zeggen of voorspellen behandelaars eigenlijk wanneer ze over terugval
spreken? Natuurlijk is het niet gemakkelijk om met veel moeite verworven
veranderingen te handhaven en cliënten moeten hard werken en
doorzettingsvermogen tonen om dat voor elkaar te krijgen. In plaats van over
terugval en het voorkomen daarvan, is het beter te spreken over gedragsbehoud: de
vooruitgang die is geboekt en hoe de positieve veranderingen behouden kunnen
worden (Bannink, 2014a).
Oplossingsgerichte vragen voor gedragsbehoud zijn:
‘Hoe is/was het je gelukt weer op het juiste spoor te komen?’
‘Hoe is/was het je gelukt de moed te verzamelen om weer op het juiste spoor
te komen en de handdoek niet in de ring te gooien?’
‘Hoe weet je dat je de kracht en moed hebt om weer op het juiste spoor te
komen?’
‘Welke andere kwaliteiten heb je die je kunt gebruiken om dat voor elkaar te
krijgen?’
‘Hoe kun je ervoor zorgen dat je deze positieve resultaten behoudt?’
‘Op een schaal van 10 tot 0, waar 10 gelijk is aan een groot vertrouwen en 0
gelijk is aan helemaal geen vertrouwen, hoeveel vertrouwen heb je op dit
moment dat je de veranderingen kunt vasthouden?’ (en alle vervolg
schaalvragen).
‘Op een schaal van 10 tot 0, waar 10 gelijk is aan een grote motivatie en 0
gelijk is aan helemaal geen motivatie, hoe gemotiveerd ben je om deze
positieve veranderingen vast te houden?’
‘Wat kun je onthouden en gebruiken van deze gesprekken, als er een moment
komt dat het minder goed gaat dan nu?’
In: Suicidepreventie. Bouwen aan hoop (Den Haan & Bannink, 2019)
Comments