Frankl (1978), een Weense psychiater die in concentratiekampen in WO II getuige was van gruwelijk leed, introduceerde in zijn boek ‘De zin van het bestaan’ zijn filosofie: de ‘logotherapie’. Hij stelde dat het streven naar zin in het leven voor mensen een sterke motiverende kracht is. Men kijkt gericht naar de toekomst en stelt zinvolle doelen. Hierbij wordt men zich bewust van de eigen verantwoordelijkheid en de keuzemogelijkheden bij het nastreven van dit doel. Het leven in eigen hand nemen en niet overlaten aan anderen kan volgens hem dus bijdragen aan een zinvol leven.
Mensen ervaren dat hun leven zin heeft als hun dagelijkse activiteiten passen bij doelen die zij zichzelf hebben gesteld. Voorbeelden van zingevingsvragen zijn:
> Wat vind ik werkelijk belangrijk in mijn leven?
> Welke toekomstdromen en ambities had ik vroeger?
> Wat maakt mij gelukkig?
> Hoe neem ik verantwoordelijkheid?
> Waar vind ik vergeving en hoe laat ik missers achter me?
>
Hoe kan ik ervoor zorgen dat ik doe wat ik wil (en laat wat ik eigenlijk niet wil)
Ook een aardige vraag is: ‘Waarover heb ik als ik doodga spijt dat ik het NIET gedaan heb? Deze vraag brengt vaak meer dan de vraag waarover iemand WEL spijt heeft.
Comments